De worsteling van het individu met de omgeving én met zichzelf loopt als een rode draad door deze roman. Deze strijd wordt verteld door het lot van een aantal jonge mensen te beschrijven, die - niet door hun eigen schuld - in een situatie terechtkomen waardoor de samenleving voor hen moet zorgen.
Elke pagina van de roman Apocalyps van de ziel houdt de lezer in spanning, en dat gaat door tot de laatste zin in het boek. Uiteenlopende personages en de beschrijvingen van hun lot, met vele metaforen en voorbeelden uit het echte leven en uit de geschiedenis, zetten de lezer aan om zichzelf of iemand uit zijn omgeving te herkennen.

Het leven van de hoofdpersoon Marco neemt een ongewone en tragische wending als hij, ongeveer 14 jaar oud, erachter komt dat zijn vader zijn moeder heeft vermoord. Hij wordt in een weeshuis geplaatst waar hij anderen ontmoet die hier om vergelijkbare redenen terecht zijn gekomen.
Marco worstelt met hallucinaties en tot het einde van de roman probeert hij ze te overwinnen, tot alles een ongewone en onverwachte ontknoping krijgt. Een van zijn vrienden, bijgenaamd Freddy (naar Freddy Krueger), praat met engelen en beweert dat God bestaat. Marco’s vriendin Nina onthult de ongelooflijke en pijnlijke waarheid over haar vader. De man in het witte pak, die ongevraagd verschijnt, zegt dat hij op uitnodiging komt en dat mensen hem met verschillende namen aanspreken...
Dit is een roman die moet worden gelezen, een roman die ons dwingt te blijven lezen.

 

 

Aanrader boek van Jovan Srijemac,
We kennen het allemaal wel: er komt je een boek onder ogen waar je in eerste instantie van denkt: kan ik hier wat mee? Is het de moeite waard? Je begint te lezen en wordt steeds een stukje nieuwsgieriger. De hoofdpersoon begint te leven en zijn gedragingen beginnen je te interesseren.
Dat overkwam mij bij dit boek van Jovan Srijemac (1962). Deze roman, Apocalyps van de ziel blijkt veel meer dan een roman, dankzij de gave van de auteur om op verrassende wijze de harde realiteit te beschrijven. De plaats waar het verhaal zich afspeelt, bevindt zich in zowel fysieke als overdrachtelijke zin ver van mijn bed. Desondanks komt het - dankzij de indringende de beschrijvingen van Marco en zijn vrienden - dichterbij dan ooit. Marco worstelt na een ingrijpende gebeurtenis in zijn eerste jaren met hallucinaties. Op zijn veertiende komt hij door een afschuwelijke gebeurtenis in een weeshuis terecht waar hij zich ogenschijnlijk prima weet te handhaven. Toch gaat het minder goed met Marco dan zijn omgeving denkt. Dat heeft onder meer te maken met Carlo, zijn broer die zo anders is als hij, en misschien wel veel beter is dan hij.
Het verhaal krijgt een onverwachte ontknoping en maakt veel duidelijk. Toch zul je nooit precies weten die de man in het witte pak was. Maar is dat erg?
 
Apocalyps is een aanrader, een boek dat gelezen moet worden.

Wendy Hendriksen Scholte (redacteur)
Haags Bureau